ابولحسن خوشرو موسیقی را با آموختن ساز «لـَلِه‌وا» آغاز کرد و سپس برای آموختن شیوه آکادمیک موسیقی وارد هنرستان موسیقی تهران شد.
خوشرو در سال ۱۳۳۹ به همراه برادرانش فرج‌الله (سنتور) و عبدالله (کمانچه) و همچنین احمد محسن‌پور(ویلن) کار گروهی موسیقی را آغاز کرد و از سال ۱۳۴۵ به همکاری با رادیو مازندران پرداخت.
وی در سال ۱۳۵۰ گروه موسیقی روجا (ستاره صبح) را تشکیل داد و با این گروه کنسرت‌های متعددی در ایران و خارج از کشور برگزار کرد.
خوشرو با شرکت درجشنواره‌های «آیینه و آواز»، «حماسی و نواحی» کرمان و جشنواره‌های بین‌المللی نظیر «موتستر» آلمان موفق به کسب عنوان‌های بسیاری در آهنگسازی، نوازندگی و خوانندگی شد.
در دی‌ماه ۱۳۹۷ بزرگداشتی برای خوشرو در قائم‌شهر برگزار شد و در سال ۱۳۹۶ بر سردرِ خانهٔ ابوالحسن خوشرو به عنوان یکی از چهره‌های ماندگار، شاخص و تأثیرگذار،«کاشی ماندگار» توسط سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نصب شد.
استاد ابوالحسن خوشرو، خواننده و نوازنده پیشکسوت موسیقی مازندرانی اسفند ۱۰ سال ۱۳۹۸ پس از تحمل یک دوره ۲ ساله بیماری در سن ۷۳ سالگی دار فانی را وداع گفت.
در ادامه تعدادی از آثار و آلبوم‌های موسیقی ابوالحسن خوشرو را با هم مرور می‌کنیم:
«شاباجی» به آهنگسازی «بابک خوشرو» - «خنش» (به همراه محمدرضا اسحاقی) - «خوشرو خوانِش» - «رونما» به آهنگسازی «مانی خوش روش و پویا خوشروش» - «طالبا» - «آلاشت دیار» (به همراه علی خواستار آلاشتی) - «دماوند» - «موسیقی مازندرانی» (همراه با نورالله علیزاده) - «نرگس جار» - «تش سو» - «آفتاب ته» - «کوچ» - «مشتی» - «حامد» - «هژبرخوانی» - «شوار» - «رقص‌های مازندران» - «مادرمه»
نظر شما